Ружы былі блакітнымі,
Як летняе неба,
Як валасы Мальвіны,
На чыю магілу
Палажыў ён гэтыя кветкі.

Шукаю рыфму
Шмат дзён беспасьпяхоўна.
Быць можа, хоку?

Позні вечар.
Гаснуць вокны дамоў.
І толькі дождж спявае
Свае сумныя спевы.
Аб чым?
Аб тым, што жыццё
Цячэ як вада:
З неба, з хмары
У бруд.

Я веру, па малітвах нашых,
Бог, валадар часоў і прасторы,
Аднойчы перапіша гісторыю.
І рымскія легіёны не ўвойдуць у Ерусалім,
Чынгісхан не напоўніць болем і смерццю палову сусвету,
І касінеры Каліноўскага не атрымаюць паразы....
Кажаце, што гэта немагчыма?
Але ж ён - валадар цудаў!

У цемры лямпа.
Колькі розных жамярын
Лятае вакол...

Кніга. Паэма.
Сярод яе радкоў
Шукаю свой шлях.

Апошні урок.
Студэнт на задняй парце
Складае вершы.

Адчыніў вокны.
Кватэра патанае
Ў пахах восені.

Вось і вечар.
Пад шолах старонак
Так прыемна
Памарыць аб тым,
Што не здарылася
Ў гэтым жыцці,
Але, можа, у іншым...

Літара S - гэта лебедзь,
Што плыве па паверхні радка.
Польская ł нагадвае маладога шляхціца
Са шпагай на баку.
А габрэйскі алеф -
Гэта наш калаварот -
Сымбаль святла і сонца.
Углядзіцеся ў алфавіт,
Альфабэт, абэцадла...
Колькі цікавага пабачыце там,
Роднага і нечаканага!