Позні вечар.
Гаснуць вокны дамоў.
І толькі дождж спявае
Свае сумныя спевы.
Аб чым?
Аб тым, што жыццё
Цячэ як вада:
З неба, з хмары
У бруд.
Я веру, па малітвах нашых,
Бог, валадар часоў і прасторы,
Аднойчы перапіша гісторыю.
І рымскія легіёны не ўвойдуць у Ерусалім,
Чынгісхан не напоўніць болем і смерццю палову сусвету,
І касінеры Каліноўскага не атрымаюць паразы....
Кажаце, што гэта немагчыма?
Але ж ён - валадар цудаў!
Вось і вечар.
Пад шолах старонак
Так прыемна
Памарыць аб тым,
Што не здарылася
Ў гэтым жыцці,
Але, можа, у іншым...
Літара S - гэта лебедзь,
Што плыве па паверхні радка.
Польская ł нагадвае маладога шляхціца
Са шпагай на баку.
А габрэйскі алеф -
Гэта наш калаварот -
Сымбаль святла і сонца.
Углядзіцеся ў алфавіт,
Альфабэт, абэцадла...
Колькі цікавага пабачыце там,
Роднага і нечаканага!
Тут калісці была сядзіба,
А цяпер толькі вецер
Спявае свае журботныя спевы
Пра былых гаспадароў
Гэтых мясцін.
Штосці мільганула ў траве.
Нахіліўся: гэта кулон.
Дзесці я ўжо бачыў такі...
Ах да! На партрэце маёй прабабці.
