Аднойчы мармуровы анёл
З нейкага старога надмагілля
Разгарне свае цяжкія каменныя крылы,
І, каб адпачыць ад доўгай вартавой службы,
Паляціць у свой далёкі Эдэм,
Дзе і трава, і кветкі, і дрэвы выразаныя з каменя,
Дзе непаслухмяны Адам не пакаштуе
Зялёнага яшчэ яблыка з Дрэва Пазнання,
Бо і яно тут каменнае....