Я не веру у Рай на зямлі.
Дагарае агонь, дагарае,
Дагараюць цары, каралі,
Не знайшоўшыя ўласнага Рая.

Заганяе сягоння зара
Геральдычны звярынец за краты,
І ніколі ужо “за цара”
У атаку не пойдуць салдаты.

Прыгажосць геральдычных лілей,
Недасяжных для простага вока,
Дагарае ў спакоі алей,
Што прамоклі крывёю глыбока.

І балююць драпежнікі ля
Цела здраджанага караля.