Я помню дзень, калі неба
Віншавала мяне
З першым срэбрам у барадзе,
З першым супакоем у душы.
У празрыстым паветры лунала
Першае жоўтае лісце,
І цішыню разрываў
Звонкі здіцячы голас:
-Тата! Тата! Пабач якія вяргіні!